Â
Από σήμεÏα αλλάζουμε ατζÎντα. ΑναθεώÏηση του Συντάγματος. Οι Ï€Ïώτες δειλÎÏ‚ αναζητήσεις ξεκίνησαν τον ΜάÏτιο 2013. Î’Ïισκόμασταν, τότε, στο μÎσο της κÏίσης. Είχε συμπληÏωθεί ήδη πενταετία από την τελευταία ανÏπαÏκτη ιστοÏικά και μη παÏαγωγική θεσμικά ΑναθεώÏηση του Συντάγματος 2008.
Τον ΙοÏλιο 2016, ο ΑλÎξης ΤσίπÏας σε μία κακόγουστη θεατÏική παÏάσταση στο Ï€ÏοαÏλιο της Βουλής, παÏÎδωσε στη δημοσιότητα Îνα σχÎδιο ΑναθεώÏησης. Η Ï€Ïότασή του ήταν ανεπαÏκής. Δεν απαντοÏσε στη Μεγάλη ΚÏίση. Δεν είχε πληÏότητα. Σε πολλά κεφάλαια ήταν φλÏαÏη και γÏαφική. Εκείνη η Ï€Ïόταση δεν Ï€Ïοκάλεσε ενδιαφÎÏον. ΟÏτε των ειδικών, αλλά οÏτε και του Î»Î±Î¿Ï Î¼Î±Ï‚. Ξεχάστηκε! ΓÏήγοÏα. Και, οπωσδήποτε, δεν πάÏθηκε στα σοβαÏά από Îναν μεγάλο χώÏο, που καλÏπτει το Ï€Ïοοδευτικό κÎντÏο, τη σοσιαλδημοκÏατία και την ανανεωτική αÏιστεÏά. Έναν πολιτικό χώÏο, που παÏαδοσιακά Ï€Ïοτάσσει τα θεσμικά ζητήματα της χώÏας. Και, κυÏίως, τα ζητήματα της ΔημοκÏατίας, των θεμελιωδών ελευθεÏιών, καθώς και του «ΚÏάτους Δικαίου», του Îόμου! Και της ανεξαÏτησίας, ιδίως, της, τόσο ταλαιπωÏημÎνης από τις κυβεÏνητικÎÏ‚ παÏεμβάσεις, ΔικαιοσÏνης.
Η ΑναθεώÏηση του 1975 οδήγησε στη δημιουÏγία μιας νÎας ΔημοκÏατικής Πολιτείας: στην «ΠÏοεδÏευόμενη Κοινοβουλευτική ΔημοκÏατία». Η διαδικασία ήταν και συγκÏουσιακή και συναινετική. Ο Κωνσταντίνος ΚαÏαμανλής δεν επÎμεινε πεισματικά οÏτε στις απόψεις που είχε για το ΣÏνταγμα το 1963, οÏτε στην αÏχική του Ï€Ïόταση μετά την επάνοδό του το 1974. Σε πολλά κεφάλαια αναζήτησε τη συναίνεση. Και μετά δυσκολίας ÎκÏυβε τις εσωτεÏικÎÏ‚ του φιλοδοξίες να μετατÏÎψει το πολίτευμα σε Î ÏοεδÏική ΔημοκÏατία.
Η ΑναθεώÏηση του 1986 πεÏιοÏίστηκε στην ανάδειξη του «πÏωθυπουÏγοκεντÏικοÏ» χαÏακτήÏα του πολιτεÏματός. Η ΑναθεώÏηση του 2001 ανήκει στα επιτεÏγματα του «εκσυγχÏονισμοÏ».
Στα Ï„Îλη ΟκτωβÏίου 2018, ο ΑλÎξης ΤσίπÏας παÏουσίασε στην Κ.Ο. του το σχÎδιο του για την ΑναθεώÏηση. Η Ï€Ïότασή του δεν είχε τα πεÏισσότεÏα από τα ελαττώματα της Ï€ÏοηγοÏμενης δικής του. Είχε, βÎβαια, και τις πονηÏιÎÏ‚. Είχε, βÎβαια, και τις Îμμεσες ομολογίες για τις Ï€ÏοσωπικÎÏ‚ αμαÏτίες του. Ουσιαστικά, πεÏιÎγÏαφε τον εκβιασμό των θεσμών με αφοÏμή την τελευταία εκλογή του ΠτΔ. Εκείνον τον εκβιασμό, που του επÎÏ„Ïεψε την ανώμαλη αναÏÏίχησή του στην εξουσία.
Στις βασικÎÏ‚ πονηÏιÎÏ‚ του ΑλÎξη ΤσίπÏα, αντÎδÏασε η ÎΔ. Και εκείνη θÎλει τη ΑναθεώÏηση. ΔιευÏÏνει αοÏίστως τον αÏιθμό των αναθεωÏητÎων διατάξεων. Δεν δεσμεÏεται από τις συζητήσεις της σημεÏινής βουλής. Και βιάζεται να ψηφιστεί η διάταξη για τη νÎα διαδικασία εκλογής του ΠτΔ. Γι' αυτό και σπεÏδει πολιτικά άτεχνα σε δÏο κινήσεις: ψήφιση των αναθεωÏητÎων διατάξεων από τη σημεÏινή Βουλή με πλειοψηφία 151 βουλευτών (οÏθά) και 180 στην επόμενη. Και «λευκή» επιταγή για τη διάταξη που αφοÏά την εκλογή του ΠτΔ.
Ο δημοκÏατικός λαός Îχει μια άλλη Ï€ÏοσÎγγιση. Αυτή επιτάσσει την τήÏηση των ακολοÏθων αÏχών: ψήφιση των αναθεωÏητÎων διατάξεων με 151 στην παÏοÏσα Βουλή και 180 στην επόμενη. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, «λευκή επιταγή» από την παÏοÏσα Βουλή. Αυτή η διάκÏιση επιβάλλει πλατιÎÏ‚ συναινÎσεις στα κÏίσιμα άÏθÏα. Και αυτό επιβεβαιώνει τη διεκδίκηση ÎºÎ¿Î¼Î²Î¹ÎºÎ¿Ï Ïόλου του δημοκÏÎ±Ï„Î¹ÎºÎ¿Ï Î»Î±Î¿Ï ÏƒÏ„Î·Î½ επόμενη Βουλή.
Έτσι απαντάμε στα καυτά Ï€Ïοβλήματα των καιÏών.
ΤΑ ÎΕΑ, Γνώμη, ΤετάÏτη, 13.02.2019
Â
|