Δε μου αρέσει να προκαλώ. Ούτε όμως και να παραμείνω σιωπηλός. Εμείς οι Κρητικοί είμαστε γενναίοι. Μας αρέσει να πολεμάμε. Να διεκδικούμε. Να υπερασπιζόμαστε. Καμιά φορά όμως σφάλουμε. Και κινητοποιούμαστε με λάθος στόχους. Να θυμίσω εκείνον τον ξεσηκωμό στα τέλη της δεκαετίας του ΄70, που πολιορκήσαμε το μουσείο Ηρακλείου για να μην μας πάρουν τα ιερά και τα όσια της φυλής οι επισκέπτες μεγάλων διεθνών μουσείων; Επειδή οι νεότεροι δε θυμούνται καλά, να θυμίσω προσωπικά εγώ εκείνη την ιστορία.

Ξεσηκώθηκε σχεδόν ολόκληρο το Ηράκλειο γιατί υπήρξε μια πρόταση να παρουσιάσουμε κομμάτια της πολιτισμικής μας κληρονομιάς σε μεγάλα μουσεία του εξωτερικού. Κάτι που σήμερα είναι μία καθημερινότητα. Ξένα μουσεία στέλνουν δικούς τους θησαυρούς για να τους απολαύσουμε κι εμείς. Και εμείς ανταποδίδουμε αυτήν την πολιτισμική αβρότητα σε ξένους πολιτιστικούς οργανισμούς. Αν σήμερα καλούσε κάποιος λαϊκιστής το λαό να παρεμποδίσει αυτές τις πολιτισμικές ανταλλαγές, δε θα έβρισκε κανέναν να τον ακολουθήσει.

Γιατί θυμίζω αυτήν την ιστορία; Κάποιοι επιχειρούν να ξεσηκώσουν το λαό γιατί η κεντρική κυβέρνηση θέλει να παραχωρήσει ορισμένες παραλίες στον ιδιωτικό τομέα για αξιοποίησή τους.  Αυτό συμβαίνει σε όλο τον κόσμο. Αυτό συμβαίνει και στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες. Η αξιοποίηση των παραλιών μας με κανένα τρόπο δεν μπορεί να σημάνει απαγόρευση προσπέλασης σε αυτές από τον οποιονδήποτε από εμάς. Είναι συνταγματικό μας δικαίωμα.

Είναι σκέτη υποκρισία αυτή η προσπάθεια κινητοποίησης. Αν πιστεύουν τους στόχους που θέτουν, και αν είναι συνεπείς, τότε γιατί δεν κινητοποιούνται για να αποτρέψουν την καταστροφή των παραλιών από τα λύματα; Και τις καταπατήσεις, μπροστά στα μάτια μας;

Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Σάββατο 28.6.2014