Δεν πρέπει να κρίνουμε τέτοιες πράξεις με τα «καθωσπρέπει» κριτήριά μας. Ούτε μπορούμε να κατεβάσουμε από τις «νεφέλες» των αξιών μας κανόνες εφαρμογής. Το μόνο, που μας μένει και επιτρέπεται, είναι το μέτρο της νεανικής ευαισθησίας. Ανυπόκριτης και αφτιασίδωτης. Πηγαίας. Και στην υπερβολή της. Μάλιστα. Το υπερέβη.
Για την νεαρή μαθήτρια, ναι γι' αυτήν, που αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει κατά τη διάρκεια των εξετάσεων, θέλω να σας μιλήσω.
Δεν θέλω διδασκαλίες. Ούτε ηθικολογίες. Ούτε και ανόητους επαίνους. Προς Θεού. Καμία απόπειρα μίμησης. Είναι βαριές κουβέντες όλα αυτά. Που κοστίζουν. Ακόμα και ζωές, πριν ανθήσουν. Που τραυματίζουν. Καμία φορά, μοιραία. Και αναδρομικά. Χωρίς επιστροφή.
Πρέπει να τα αλλάξουμε όλα. Και μέσα στα σχολειά. Και έξω από τα σχολειά. Στο σπίτι και στην οικογένεια. Οι εξετάσεις αναμφισβήτητα είναι δοκιμασία. Που δεν την απαλείφεις καταργώντας τες.
Τι σημαίνει πετυχαίνω σ' αυτές; Δεν πιστοποιείται η μόρφωση, μία βαθιά διαδικασία ουσιαστικής αφομοίωσης και κατανόησης των σχολικών γνώσεων. Ούτε αναγνωρίζεται ότι ο δάσκαλος και η σχολική αίθουσα αποτελούν αφετηρία (και μόνο) για πιο πλατιές αναζητήσεις. Ή για μεγάλες «πτήσεις» μακράς πνοής και βεληνεκούς.
Τι σημαίνει απέτυχα σ' αυτές; Ο δρόμος των επιτυχιών στη ζωή μας έχει πολλές παρακαμπτήριες. Και η ευτυχία δεν ακολουθεί τις καθορισμένες λωρίδες κυκλοφορίας.
Η ευτυχία πετάει μαζί με τα πιο δημιουργικά σχέδια, προσδοκίες, ελπίδες και όνειρα. Που πλάθουμε ακόμα και έξω από τα βαθμολογικά κέντρα.
Παρακαλώ σας. Μη στρέψετε κανένα βέλος ενάντια στην ευαισθησία αυτής της νεαρής μαθήτριας.
Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Τετάρτη 11.6.2014
|